Nu, wanneer de storm over me heen raast en de zeilen van mijn schip doet opbollen,
de golven laat rollen en speelt met de zee, gooi ik een muntje op.
Kop of munt, hoe ik het ook wend of keer, het komt altijd op hetzelfde neer.
De twee zijdes van het geheel. Het lot bepaalt mijn routekaart, gekleurd door momenten van groot geluk en bezinning.
Ooit gooide ik een muntje op en opende de wereld zich als een oester.
Ooit is de gedachte aan de toekomst slechts een herinnering.
